Een stempel in ons paspoort

Maandag morgen 8:00 uur staan we bij de immigratie.

Op straat komen steeds meer militairen en minder mensen.

Het is goed om te zien dat langs de grote haven nog steeds veel verswaar het eiland op komt.

Sao Nicolau is een heel vruchtbaar vulkaan eiland en daarmee de de groentetuin voor Cabo  Verde.

Het verkrijgen van de stempel is uiteindelijk vrij eenvoudig.

We betalen 5 euro en krijgen ons paspoort terug zonder restricties.

Ook de Wings en de Choctaw kunnen inklaren.

We zijn niet langer illegaal op het eiland.

Omdat het allemaal zo vlot verloopt gaan we gelijk op zoek naar het postkantoor.

Buiten staat iedereen op gepaste afstand in de rij.

Het gaat er uit zien dat dit tot de middag gaat duren.

Na een uur in de rij worden we gebeld door Marij, de BEN-NL is aan het krabben.

We haasten ons terug naar de dincky, Toon & Akko zijn dan al aan boord van de BEN-NL.

Een van de snuffers  is afgebroken.

De boot zakt langzaam af richting de vissersboten.

We zijn super blij dat Liza zo alert was en we dus snel konden reageren.

De jongens helpen en we gaan een stukje verder op weer achter de spijker.

Het zal tijdens de Lockdown nog een hele klus worden een nieuwe te bemachtigen.

Langzaam komen we weer in een dagritme met iets meer bewegingsvrijheid.

De bezoekjes aan de wal zijn kort en doelgericht.

De meeste winkels zijn gesloten maar de supermarkten blijven open.

In Nederland informeren we naar de mogelijkheden om een Grootzeilval  val & Snuffer van daar te laten komen.

Als we hier niet aan de benodigde spullen kunnen komen is dat ook nog een optie.

Er volgen weer wat winderige dagen die ons aan de boot gekluisterd houden maar de BEN-NL ligt als een huis.

We krijgen toch steeds meer de indruk dat de bunkerboot, die de grote vrachtschepen van diesel voorziet, ons van het anker heeft gelicht.

Voor het slapen gaan tref ik in de natte cel een grote kakkerlak.

Dit vraagt om verdere inspectie.

Alle kasten worden uitgespit en schoongemaakt.

Gelukkig blijft het bij die ene geen eitjes of kleine kakkerlakken.

Waarschijnlijk binnen gevlogen en niet met de supplies mee gekomen.

We vermaken ons met wat haak en verstel werkjes.

Voor het vlot wordt een hoes gemaakt.

De zon  is de grootste vijand van al het hard plastic aan boord.

We houden al weer de 4e Gin-Tonic-Friday aan boord.

Gezien de Corona ontwikkelingen wereldwijd zeker nog niet de laatste voor we koers kunnen zetten naar Frans Guiana.

In Roosendaal heeft Chelsey wel een hele bijzondere 11e verjaardag met een “ Taart Drive Thru “

Thuis opeten graag!

Op het strandje krijgt de dincky bij zonsopkomst een poetsbeurt de locals  staan in de rij om te helpen.

Het is weer even net als voor de haven er was.

Toen de jongens aan de Yachties wat konden verdienen.

Zondag vieren we wat verlaat de verjaardagen van Frans & Han met koffie en appeltaart!

Voor het eerst met alle boten bij elkaar.