Op naar het Zuiden!

Het hele weekeinde houd de Kalima aan.

Ook voor hier uitzonderlijk ( de laatste keer was in 2006 )

Het gehele vliegverkeer ligt plat en ook de Ferryboten zijn na een aanvaring uit de vaart genomen.

Zelfs de Carnaval is afgelast en dat is toch echt een ware happening.

Gelukkig duurt Carnaval hier van 7 februari tot 1 maart.

Buiten komen is deze dagen geen issue, wie naar buiten gaat is gesluierd of draagt een mondkapje.

Als het 's nachts hard begint te waaien breekt de lucht wat het einde van de Kalima betekent.

Er volgt  grote schoonmaak om alles weer stofvrij te krijgen.

Voor de laatste stap met de Satelliet hebben we uitgebreid overleg met Amerika.

Helaas nog zonder resultaat.

Dinsdag gaan we naar de bouwmarkt voor de laatste dingetjes, het is verdacht stil op straat, bij aankomst blijkt Carnavalsdinsdag een officiële Feestdag.

Laten we het maar een " Industriële " ochtendwandeling noemen.

Op zo'n doordeweekse zondag pikken we dan toch maar een dagje carnaval mee.

Het thema is " As n Sprookje " met heuse takkenwijven wordt het weer een gezellig feestje met de locals.

Je merkt wel dat we in een andere modus zitten op naar vertrek.

Woensdag weer snel verder met het afvinken van de verschillende lijstjes.

Daarna wat laatste updates en downloaden  wat muziek  voor onderweg.

We doen nog een laatste poging met de Satelliet en besluiten uiteindelijk na nog eens 3 uur computer werk.

Het te doen met een vaste LAN kabel voor binnen halen van data en weerbericht.

Er volgt nog een laatste check van de machinekamer en op de markt worden groente & fruit ingeslagen.

Vlees laat ik nog even wachten tot in Pasito Blanco.

...en dat is maar goed ook als we 's avonds het laatste weer bekijken ziet het er niet goed uit.

Eerst maar naar het zuiden we gaan het zien.

Vrijdagmorgen tanken we af aan de benzinesteiger in totaal ruim 500 liter diesel, de watertanks zitten dan al weer vol. ( ook 500 liter )

Er volgt een heerlijke dag zeilen ( je zou bijna direct doorvaren )

Onderweg zwaaien we nog even naar Bas ( hij is met opa & oma ) in Maspalomas.

In de ankerbaai worden we warm ontvangen door de Pien.

Samen bekijken we het weervenster en komen tot de conclusie dat we toch nog echt even geduld moeten hebben.

Inmiddels hier ook al weer 4 Nederlandse vertrekkersboten naast de Pien ook de Wings en in de haven de Blue Scarlett.

Het is heerlijk weer op anker te liggen.

Een apart gevoel van vrijheid.

Bas, Betty & Jan komen nog even een kijkje nemen aan boord en brengen uit Nederland nog een gewone laptop mee als back-up, echt superfijn.

Vanaf nu wordt het dagelijks het weer bekijken.

We zijn er klaar voor!

Maar goed het is niet de rottigste plek om verwaaid te liggen en even inslingeren op anker daar is niks mis mee.