Het Groene Paradijs Santo Antao

In voorbereiding op de "vakantie" tijdens onze wereldreis wordt de boot in de haven gelegd.

We sluiten de BEN-NL op tussen 2 andere boten.

In eerste instantie met 1 lay-lijn maar als Akko de tweede lijn opduikt bevestigen we die ook aan de boot.

Met voldoende lijn op de steiger en nog een extra spring ligt de BEN-NL hier prima.

Na zolang op anker weer in een haven is oprecht even wennen.

De buurman is wel erg dichtbij en even zwemmen is ineens geen optie meer.

Traditie getrouw bak ik voor de Pien een bananenbrood voor vertrek.

Met gespannen kopjes komen ze nog 1 maal aan wal.

We nemen afscheid van Toon, Marij & Wende en verwelkomen Frans.

Na een maand op Santo Antao komt hij alleen terug naar de Wings zijn meisjes blijven op het andere eiland achter.

Tijdens zonsopkomst zwaaien we de Pien uit vanaf de Choctaw.

" Op naar de Azoren " wat een pittig tochtje zal worden.

Afscheid nemen blijft een essentieel onderdeel van reizen, maar als dat gepaard gaat met warme herinneringen, voelt dat superfijn.

Tijdens een espressootje ontmoeten we Bobbie een vriendin van Lina van Boa Vista.

Ze komt met haar zoontje van 10 maanden voorlopig 2 maanden op Sao Vincente wonen.

Heel grappig is het of we elkaar al jaren kennen.

Tegen tweeën gaan we richting de Ferry.

Met onze snoetjes in de aanslag maken we ons op voor een heerlijke vakantie met Liza & Akko.

Bij aankomst in Santo Antao worden we opgehaald met een pick-up.

Achter in het bakkie krijgen we de eerste views van het eiland.

Van heel ruig tot uiteindelijk een groene vallei.

Een oase van rust.

Het huis ligt prachtig in de vallei met uitzicht op zee.

We wandelen de berg af om ons in het dorpje te laten verwennen met vers gemaakte ravioli.

Er blijken door de jaren veel Italianen te zijn neer gestreken op de eilanden.

We genieten van de gastvrijheid.

Geen trekken en plukken maar relaxed volk.

We starten met een dagje rond het zwembad hangen.

Rond het huis groeien mango's, bananen, papaya's, Passie vruchten en vooral veel Suikerriet.

Ook bij Etienne, het stage adres van Jennes, wordt alles zelf verbouwd.

We proeven hier onze eerste lokaal gestookte Groche

In een gids zoeken we de wandeltochten uit.

Rond 6 uur na een licht ontbijt worden we met een pick-up naar Cova gebracht.

Een trekking van Cova naar Paul, vanaf de krater ruim 1400 meter dalen.

De tocht er heen duurt een uur en is adembenemend mooi.

Je waant je jaren terug in de tijd.

We starten boven de wolkenlaag, jammer voor het uitzicht, maar de verkoeling is meer dan welkom.

De gehele tocht is door het groen met prachtige sfeertjes.

Halverwege maken we een koffiestop bij Casa Maracuja het logeeradres van Aemelie en de meiden.

Even lekker met de voetjes in het zwembad om daarna nog een paar uur naar beneden te wandelen.

Onderweg maken we een stop bij een authentieke Groche Distilleerderij.

Een ware happening en een prachtig tafereel.

We vullen de inhoud van een lege waterfles voor thuis.

In het dal doen we ons tegoed aan een welverdiend biertje onder de boom.

Met een mengeling van Creools, Spaans en Papiamento kunnen we ons goed uit de voeten maken.

Ook de bevolking doet erg haar best om tot een gesprek te komen.

Tegen zessen ploffen we uitgeblust in het zwembad.

Wat een heerlijke dag!

We hebben nog wel een paar dagen napret.

De trap op gaat prima maar naar beneden is een drama.

We kunnen er smakelijk om lachen en het zwembad lijkt de beste plek.

Met de lokale bus gaan we naar Punta del Sol normaal een hotspot maar in Corona tijd totaal uitgestorven.

Op wat jongelui na in de Natural Pools na is er niemand op straat. 

Dan is er in Eito & Paul waar wij verblijven meer leven op straat.

Terug beneden vallen midden in de jaarlijkse Processie.

Een lange stoet door de straten van Paul met veel muziek omlijst.

Door de Corona is alles op praalwagens geplaatst om afstand beter te kunnen waarborgen. 

Ter afsluiting is er wel een feestje met voor het eerst in 3 maanden weer LIVE muziek.

Erg bijzonder om dit mee te maken.

Het aantal mensen in het aansluitende park is 3 maal zo groot als bij de Atelier bar zo wordt het Feest voor iedereen bereikbaar.

Alles op gepaste afstand maar zonder snoetjes.

Samen met Liza hebben we toch nog een Gin-Tonic momentje ( de 13e wilden we eigenlijk overslaan )

We ontmoeten nog wat westerlingen die al langer op het eiland verblijven min of meer allemaal wel een beetje de losers van de samenleving.

Met de locals daarentegen is het erg gezellig.

's Nachts valt de stroom uit op de noordelijke helft van het eiland.

Prima om ons eens lekker onder de boom te parkeren met een kopje koffie.

Iedereen zit dan nog of al aan de rode wijn.

Het feestje is nog niet afgelopen langzaam aan is iedereen stomdronken van de grote hoeveelheden Groche.

In een zeecontainer is een aggregaat geplaatst waar nog een koud biertje en wat te eten te verkrijgen is.

Daarna laten we het dorp voor gezien.

Met voldoende kaarslicht hebben we een gezellige spelletjes-avond op de veranda.

De volgende morgen worden de spelletjes onder de boom voortgezet.

We krijgen veel bekijks van de kinderen.

In het dorpswinkeltje koop ik 20 handijsjes en deel deze uit.

We genieten van het heerlijke dorpssfeertje en brengen hier uren door.

We huren een auto voor de laatste paar dagen en doen nog heerlijke trekkings door de groene valleien van het eiland.

Het hele eiland is een groot Natuurreservaat.

Een onvergetelijke trip in Corona-tijd!