Einde aan de Lockdown

We vallen zonder data op de telefoon maar voor ons als digibeten duurt het even voor we dat door hebben.

Als de wind het toe laat gaan we aan wal om de sim kaart op  te waarderen.

Als we daarna de Verstekelingen app openen lezen we dat met de harde wind de dincky van de Wings is omgeslagen met vlaggenlijn en al.

Echt chagrijnig worden ze pas als ook het zwaard weg is.

..en de wind wordt er bepaalt niet minder op.

Het loopt op tot ruim 40 knopen!

Samen bespreken we wat de doen als de BEN-NL weer van het anker loopt.

Op dat moment komt een Clipper behoorlijk naar achter en gevaarlijk dicht bij z'n buurman.

Ze besluiten het anker met een fender te laten schieten en leggen de boot aan de benzinesteiger.

Als dit schouwspel net is beëindigd schieten wij van het anker.

De wind komt dwars op het schip te staan en duwt de neus door de wind.

Dit alles met zoveel kracht dat we los komen.

Met vol vermogen om de boot met de neus in de wind te houden gaan we anker op.

Een uurtje later liggen we weer.

Het ankeralarm gaat aan maar van slapen komt deze nacht niet veel meer.

De adrenaline giert door ons lijf.

De volgende morgen is het een stuk rustiger en monteren we 2 nieuwe snufferlijnen en houden ze wat korter aan de boot zodat de neus wat minder kan gieren op de wind.

Daarna maken we schoon schip met een puts & zeewater voor het dek en zoetwater voor de opbouw.

Daarna proberen we nog even te slapen na een onstuimig nachtje.

1 mei, Dag van de Arbeid,  is op het eiland een Nationale Feestdag.

Normaliter gaan de families massaal naar het strand maar met de Lockdown zit dat er nog even niet in.

Een Portugese Nata bij de bakker lukt nog wel maar de rest van de boodschappen moeten even wachten tot morgen.

Liza & Marij maken een prachtige borrel vlag voor alweer de 7e Gin-Tonic Friday.

Zaterdag wordt bekend dat de Lockdown er hier af gaat en op Boa Vista en Praia nog met 12 dagen wordt verlengd.

Op de Fruitmarkt lijkt het alsof er rommelmarkt gaande is.

Het blijkt het interieur van een restaurant dat voor de grote schoonmaak aan de straat staat.

Overal wordt druk gepoetst voor de heropening.

Er hangt weer dezelfde sfeer als de eerste dagen op het eiland.

Liza verzorgt een heuse haakles met in het kader van de recycling haken met linten van plastic zakjes.

Als afsluiting is er voor de " Bootfamilie " een borrel op de Pien.

Na 2 rustige dagen trekt de wind weer aan.

Dan ga ik toch graag terug naar mijn eigen bootje.

Het vertrouwen in het anker is nog niet helemaal terug.

Daags erna is het weer veel rustiger en besluiten we een terrasje te pikken.

Het personeel draagt nog wel mondkapjes maar er wordt weer volop gelachen.

Iedereen is weer vrolijk en blij, het leven is weer terug op straat.

in de Nautic Club treffen we gestrande vakantiegangers die morgen met de repatrierings

vluchten terug naar Europa gaan.

We krijgen leuke tips voor mooie plekjes op de eilanden.

Aan boord volgt een gepaste dodenherdenking met Schindlers- list maar we zijn bovenal blij

met onze " Bevrijding " na ruim 50 dagen Lockdown.