van Combarro naar Vigo

's Morgens bezoeken we nog een lokale wijnboer en kopen wat flessen Albarino, altijd leuk en vooral erg lekker!

Dan richting Vigo ( zo'n 4 uur zeilen ) in een prachtige omgeving.

De Ria de Pontevedra zal ik blijven herinneren als de baai met de velen dolfijnen.

Bij het uitvaren zwemmen ze weer in grote getallen met ons mee.

Ze zorgen altijd voor een big smile op je gezicht, prachtig!

Op de steiger krijgen we de tip niet naar Punta Lagoa te gaan maar Real Nautico de Vigo, in de stad.

We zullen ter plaatsen beslissen.

Met de wind die er staat is Punta Lagoa niet echt een optie.

We varen terug richting de stad en besluiten het er op te wagen.

In de haven zien we geen havenmeester en de meldsteiger is bezet door jetski's.

We zoeken een plekje en bij het aanlopen geeft de havenmeester akkoord.

Het is opmerkelijk rustig voor zo'n grote stad, het inschrijven in de haven duurt ruim een uur, alles gaat poco poco.

Dion verstuurd vandaag de nieuwe motor van de autopilot met express zou het er morgen moeten zijn, ik ben benieuwd.

Er is 1 maar aan onze ligplaats we kunnen alleen met de dinque aan de kant komen.

De steigers zijn met een festival, 14 dagen geleden ingestort en niet te gebruiken.

Voor ons als voordeel dat we voor half tarief liggen als we onverhoopt wat langer op ons pakketje moeten wachten is dit een fijne bijkomstigheid.

Na een rondje door de oude stad weten we dat we het hier wel een paar dagen volhouden.

De volgende morgen vroeg op om te klussen en de was te doen, dan is het nog niet zo warm.

Een brood bakken en wat boodschappen doen en de tijd tot de siësta is gevuld.

In de schaduw lekker een uurtje slapen.

Tegen 18:00 uur is ons pakketje er morgen vroeg maar bekijken of we dit zelf kunnen monteren of dat we een monteur nodig hebben.

's Avonds maken we gevulde inktvis en schelpen van de BBQ met een glas van die super Albarino uit Combarro ( Nu al spijt dat we niet meer dozen hebben gekocht! )

Dan is het al 1 september eerst Lynn ff feliciteren met haar verjaardag en dan enthousiast beginnen aan de klus.

Al snel blijkt er 1 onderdeel te missen.

in Vigo is op zaterdag niets te krijgen.

Toch maar even contacten met Nederland.

We besluiten hier toch te wachten op de ontbrekende spullen en de komende dagen nog wat klusjes te doen.

Voorlopig alleen in de ochtenduren daarna is het veel te warm.

Wel even een tegenvaller maar we liggen hier goed dat is ook veel waard!

Zondag bezoeken we een lokaal park met uitzicht over de gehele baai daarna doen we een biertje op een gezellig terrasje, beetje zondagmiddag bij de Moriaan, alleen weinig bekenden.

We sluiten de zondag af met heerlijke live muziek uit de jaren '70.

Na contact met Dion worden vandaag de resterende onderdelen gestuurd en hebben we morgen alles weer compleet.

Wel handig zo'n eigen transporteur!

Het demonteren van de oude en installeren van de nieuwe motor van de stuurautomaat lukt goed!

Nu nog de elektrische aansluiting, niet onze sterkste kant, maar met een goede handleiding van Rias gaat ook dat prima.

Tevreden genieten we van een geslaagde klus!

Eind van de dag krijgen we een berichtje van Allard, hij heeft wat oponthoud gehad, en ligt nog in La Coruna.

Hij hoopt rond 12 september in Porto te zijn, wie weet zien we elkaar daar nog.

's Avonds bekijken we de weervensters en de bestemming van morgen.

Het steeds mogelijkheden afwegen blijft erg leuk.

We proberen nog een ankerstop in te lassen op Isla de Cies.

Met een laatste biertje, op ons favoriete pleintje, nemen we afscheid van Vigo.

Een erg Lay-back stad waar we ons prima vermaakt hebben een week lang.

Ook Eugenie laat weer van zich horen.

Na opnieuw een loodzware tocht, met veel zeeziekte, is ze van Horta naar Flores gevaren.

Het is goed dat het weerzien met haar vrienden veel goed maakt!

We maken de boot op orde en varen richting Isla de Cies.

Het is er erg rustig en we kiezen op het gemakje een goede ankerplek.

in de loop van de dag komen er nog 6 zeilbootjes bij dat valt dus erg mee.

Ook als het later wat meer begint te waaien houdt het anker het prima!

Tegen de ochtend zijn we nog 1x op omdat we denken te krabben.

Daarna worden wakker in een sprookjesachtig tafereel : Een Bounty eiland met een strakblauwe lucht, azuurblauwe zee en verlaten paarlemoer kleurig strand.

Als de plaatjes uit de boekjes.

Af en toe moeten we ons zelf even knijpen om te beseffen dat dit echt is!